Lazarati, fshati që “lufton me hënën”

Rrënojat e kullës 300 vjeçare, n’skaj të fshatit në pllajë mali, të thërrasin në lashtësi. Lazaratasve, banorëve me fytyrë si të skalitur në gurë, nuk u pëlqen të shohin shenjat e një krishterimi të hershëm. Ata betohen për muslimanizëm dhe si për çdo gjë tjetër ndjehen krenar për të. Betohen edhe se luftuan me grekët në 1854-n..., u pushtuan.... Sot kanë hashashin! Eshtë edhe fat edhe mallkim për ta. E gjelbërta e bimës së drogës gjendet edhe në sytë e tyre, si një shkëlqim kameleoni në xhungël. Këta fshatarë “kokëkrisur” të imunizuar me sirenat e policisë, me zhurmën çjerrëse të helikopterëve, vrapojnë e “luftojnë me hënën” sa herë nuhasin rrezikun...Shumë varre ka në anë të fshatit...
Po afron dita e tyre më me fat dhe u duhet të flenë në këmbë, me armë në dorë, ashtu si kolumbianët zbrasin kallshnikovët andej nga dëgjohet deri dhe fëshfërima e një gjarpri. Bima në korrik do të korret, do të shitet...Atëherë, fshatarët e vendit më me emër në Shqipëri, ulen nën hijen e fundgushtit, e llogarisin jetët e tyre me shpërblimin e helmit...
Natën e kaluar, për një orë, jugorët qëndruan zgjuar. Krisma armësh rikthyen në memorien e të shumtëve erën e luftës në 97-n. Policia përgatiti RENEA-n, kurse kryetari i komunës së Lazaratit, Dashnor Aliko mohon përdorimin e armëve. Kjo ndodh shpesh në Gjirokastër që shfaqet pas Virojit të qelbëzuar nga Drinos-i tashmë pa rrjedhën e tij të butshme, i kthyer egërsisht në kanal mbetjesh. Nëse gjirokastritët shumë kanë për të thënë, dëgjohen pas atyre.., lazaratasve. Të hershëm në pllajën e malit gjithë gjelbërim, stoikisht shohin fushat e djerra të Dropullit. Gjithçka është e vërtetë; ara të tëra jeshilojnë dhe bima e drogës kalon lartësinë e avllijave. Banorët burra që frikshëm trajtojnë femrën e që s’bëjnë dot pa gratë e tyre, hyjnë e dalin nëpër shtigje degësh droge, duke shpresuar edhe për këtë radhë. Këta njerëz duken se nuk kanë dëgjuar qe, aktualisht një në tre të rinj shqiptarë ose 500 mijë vetë, janë përdorues të rregullt të hashashit dhe që nuk munden të jetojnë pa të...Këtu në Lazarat të gjithë e provojnë shijen e gjethes së djegur të bimës së tyre dhe po ashtu, qetë dëgjojnë Bob Marly-n tek i bëne jehonë cigares-mariuanë.

2007