Historia e shqiptarëve dhe “Historia e Shqipërisë”

Nga Anila Prifti

Përkimet e ngjarjeve tronditëse, prej kohësh jam munduar t`i emërtoj, herë si mallkim... e herë si rastësi të këqija. Shpeshherë i kam veçuar në mendimin tim, kam ndenjur ngeshëm me to, për të marrë të gjitha sepse-të e mundshme. Mirëpo, më ndodh që, në ngatërrime “themelesh” të më turbullohet mendimi, të më lëshojë arsyeja dhe të më braktisë perceptimi. Këto ditë u pështjellova në vorbullën e Historisë, ndërtuar mjeshtërisht prej pseudohistorianëve, ose historianëve dhe akademikëve, që na ushqejnë me bëmat e skandaleve të tyre shkencore dhe mentale. Ca njerëz të mbyllur, të mykur në Akademinë e Shkencave të Maqedonisë, kanë vendosur të hedhin dritë mbi veten, duke thënë se shqiptarët paskan qenë ardhacakë në tokën e tyre!? Ca hartues librash historie, këtej nga anët tona, seç kanë “mrekulluar” me një libër, që po kthehet në gangrenë. Lëmsh i vërtetë historie, i përzier me histori jetësore puthadorësh e servilësh.
Akademikët maqedonas vërtetuan dëshpërimin e radhës, me anë të pretendimit të tyre qesharak mbi autenticitetin e shqiptarëve, mbi kohëvendosjen e tyre në trojet e Maqedonisë, mbi rolin e shqiptarëve në atë vend prej shekujsh. Por ndaj tyre u ngrit një masiv i tërë kundërshtish, jo vetëm historike, por edhe etike; me kundërshti, jo vetëm historianësh shqiptarë, por edhe nga qarqe të caktuara ndërkombëtare, të cilët vetëm sa ia tërhoqën pak “veshin” Maqedonisë, që tashmë ka pranuar tërheqjen e versionit meskin për origjinën e shqiptarëve të Maqedonisë.
Po me këtë “historinë” tonë, çdo të bëhet?!
Kryefjala apo vëmendja e opinionistëve këto ditë është përqendruar te një tekst historie, që tashmë është servirur. Ekspertë të historisë sonë, të kësaj historisë së kohës sonë, kanë derdhur gjithë talentin e njohurive të tyre, kanë shpalosur gjithë vizionin e tyre të largët, duke na treguar se historisë së `97-s i vëmë emër që sot, ca kryeministra s`janë të devotshëm të listohen përkrah të tjerëve, madje, këta “historianë”, me tentativën e tyre të të bërit histori, na mbyllin edhe dosje e gjyqe, për të cilat, në një tjetër anë po bëhet debat i ashpër...
Çuditërisht, në të njëjtën kohë, më vjen kjo “përzierja historike” e historisë së shqiptarëve, e Historisë së Shqipërisë, e historisë sime... Për të parën tashmë u sigurova: ata akademikët e Maqedonisë do të rishikohen nga një palë tjetër vërtet akademike, në gabimin e tyre të vetëdijshëm. Në rast të kundërt, ndërkombëtarët më kanë mësuar të çlirohem nga ky shqetësim: më kanë bindur se ata dinë ta thonë fjalën e tyre në kohën e duhur. Ndaj, edhe shqetësimi im realisht ishte krejt i pakët, në lidhje me “pakujdesinë” enciklopedike të FYROM. Mirëpo, frymëmarrja ime ndalon dhe çalon pikërisht në këtë “historinë” tonë.
Ajo çka vërej më së miri, ka të bëjë me paqartësinë, me të cilën na përcillet ky moment, i cili, gjithsesi, jam e bindur se do të kalojë po me mjegullnajën e nisur. Ndërsa dëgjojmë politikën apo kronikat me opinione fëmijësh, pështjellohemi më tepër rreth asaj mugëtire apo ironisë së fatit historik të shqiptarëve, i përcaktuar që në gjenezë nga opinionet, dëshirat individuale apo grup individësh, interesat e të cilëve janë më tepër se meskine dhe krejt të përkohshme, por që lënë pas tyre gjurmët më të shëmtuara dhe më të hidhura për një popull. Këtë shije provova, ndërsa, me vëmendje po ndiqja debatet për akademikët maqedonas dhe tërheqjen e tyre pas sinjaleve nga larg. Kur, befasisht m’u përplas para fytyrës historia e viteve të mija, por, sipas versionit shkencor dhe atij politik të një hapësire më të ngushtë spirutale. Është ky momenti ku nis dilema për çdo banor të këtij vendi që, çuditërisht, është virusuar nga opinioni. A është kjo historia që duhet të mësojnë brezi më delikat i kësaj shoqërie, apo duhet diçka tjetër? E, pavarësisht nga zgjedhja që duhet të bëjmë, çfarë e bashkon këtë moment me atë të historisë së shpallur nga maqedonasit? Ishte e mjaftueshme koha, përtej vulgaritetit të treguar nga politika për këtë çështje, për të më vendosur në pozicionin e një njeriu të pamundshëm, të një individi, forca apo vërtetësia e të cilit është e pavlerë. Po aq e mjaftueshme ishte koha dhe përpëlitja e paralelizmit apo e njehsimit që tregon gabueshmëritë historike, saqë në heshtje lajmërova breza të tëra pas meje: Do të keni fatin tim!

Gazeta "Libertas"